συνδιαπλέκω

ΜΑ

συμπλέκω, συνυφαίνω («καλὰ... καὶ ὠφέλιμα τῇ παραινέσει συνδιαπλέκεται θεωρήματα», Φώτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + διαπλέκω «συμπλέκω»].